عنوان : مضمون قانوني مراقبت پرستاري

دسته بندي : کتاب » روانشناسی و روانپزشکی
ترجمه كتاب: Principles & Practice of
تأليف : Gail w.stuart Psychiatric Nursing
sandraj.sundeen
انتشارات Fifth Edition, Mosby
فصل هشتم CHAPTER 8
Legal Context of Psychiatric Nursing Care
مضمون قانوني مراقبت پرستاري روانپزشكي
Gail W.Stuart

“پينل Pinel فوراً كاتون Couthon را به بخش ديوانگان راهنمائي كرد، جائي كه منظره‌اي از سلول ها تأثير دردناكي روي او داشت. كاتون درخواست كرد همة بيماران را جمع كنند، از اغلب آنها توهين شنيد، فضاي بي شرمانه اي حس كرد، بي فايده بود مصاحبه را ادامه دهد، كاتون نزد پنيل برگشت و گفت: اكنون همشهري آيا خودت ديوانه اي كه مي خواهي چنين حيوانات چهارپائي را از زنجير آزاد كني؟‌ پينل به آرامي گفت : اي همشهري من متقاعد شده ام كه اين مردان ديوانه بسيار سركش شده اند فقط باين دليل كه از هوا و آزادي محروم بوده اند.”
Philippe Pinel: Traite Complet do Ragime Sanilaire des Alienes 56 (1936)

Legal Context of Psychiatric Nursing Care
عناوين اين بخش : Topical Outline
• بستري شدن بيمار • Haspitalizing the Patient
• ترخيص • Discharge
• تعهد بيمار سرپائي • Outpatient Commitment
• حقوق بيمار • Patients’ Rights
• اقدامات وضع قوانين • Legislative Initiatives
• روانپزشكي و مسئوليت جنايي • Psychiatry and criminal Responsibility
• نقش قانوني پرستار • Legal Role of The Nurse

“مضمون قانوني مراقبت پرستاري روانپزشكي”
رابطه بين روانپزشكي و قانون تنش بين حقوق فردي و نيازهاي اجتماعي را منعكس مي كند. بحث و بررسي در مورد رفتار انسان و روابط و مسئوليتهائي كه بين مردم وجود دارد در روانپزشكي و حقوق شبيه هم هستند. هر دو مورد همچنين نقشي را در كنترل رفتار اجتماعي نامطلوب ايفا مي كنند و با يكديگر تجزيه تحليل مي كنند كه آيا مراقبت هائي كه بيماران روانپزشكي دريافت مي كنند “درماني” ، “حفاظتي” ، “جلوگيري كننده” يا “كيفري” هستند.
همچنين تفاوت هائي بين قانون و روانپزشكي وجود دارد. بعنوان مثال روانپزشكي به رفتار فرد و رضايت او از زندگي ارتباط دارد ، در مقابل قانون نتيجه رفتار افراد و اجراي مقرراتي را مورد خطاب قرار مي دهد كه عملكرد منظمي را بين گروههاي مردم ترغيب مي نمايد.
رعايت مفاد قانون مراقبت، براي همه پرستاران روانپزشكي مهم است، زيرا اين مفاد به حق بيماران و كيفيت مراقبت دريافتي آنان توجه دارد. در طي دو دهه اخير، حقوق مدني، جنائي و مصرف كننده بيماران وضع شده و از طريق سيستم قانوني توسعه يافته است. بيماران رواني و خانواده آنها از قانوني استفاده مي كنند كه شكايات مشروع خود را بيان كنند و براي تغييراتي مبارزه كنند كه مراقبت روانپزشكي در ايالات متحده آمريكا فراهم نموده است. بسياري از قوانين از يك ايالت تا ايالت ديگر فرق مي كند و پرستاران روانپزشكي بايستي با مفاد قانوني ايالتي كه در آن كار مي كنند آشنا باشند. اين دانش، آزادي پرستار و بيمار هر دو را گسترش مي دهد و در نهايت نتايج بهتري را براي مراقبت از بيماران روانپزشكي در بر خواهد داشت.
بستري شدن بيمار Hospitalizing The Patient
بستري شدن مي تواند براي فرد جنبه هاي “ضربه زننده” Traumatic يا “حمايتي” supportive داشته باشد، كه اين امر بستگي به مركز بستري، طرز برخورد خانواده و دوستان، پاسخ كاركنان و نوع پذيرش داشته باشد. سه نوع پذيرش عمده وجود دارد: “غيررسمي” Intormal “داوطلبانه” Voluntary و “غيرداوطلبانه” (Commitment) Involuntary جدول زير ويژگيهاي ممتاز اين سه مورد را بطور خلاصه نشان مي دهد.
بستري غيرداوطلبانه بستري داوطلبانه بستري غيررسمي
درخواستي از بيمار وجود ندارد فرم كتبي پذيرش توسط بيمار درخواست شفاهي بيمار بستري
آزادي با اجازه بيمارستان يا دادگاه و نه خود بيمار آزادي ترك بيمارستان آزادي ترك بيمارستان ترخيص
عدم تمايل بيمار به ماندن بستگي به قانون دارد نگهداري و حفاظت كامل بيمار نگهداري و حفاظت كامل بيمار حقوق مدني
بيماري رواني مشخص و يا موارد زير:
- خطرناك بودن براي خود يا ديگران
- نياز به درمان
- عدم تشخيص نيازهاي ابتدائي خود كمك درماني اختياري كمك درمان اختياري حقانيت

• وقتي براي اولين بار جلوي بيمارستان روانپزشكي قدم مي زديد چه احساسي داشتيد؟ چگونه مي توانستيد از درك و پاسخ هاي خود استفاده كنيد تا پرستاري بهتري را براي بيماران پذيرش شده بابت درمان در داخل بيمارستان فراهم نمائيد؟
پذيرش غير رسمي Informal Admission
بمانند پذيرش در هر بيمارستان عمومي است. ورود به بيمارستان و ترخيص از آن مي تواند شفاهي درخواست شود. فرد آزاد است هر وقت كه بخواهد بيمارستان را ترك كند. اگر بيماران قبل از اينكه درمان آنها كامل شود تصميم به ترك بيمارستان را بنمايند اغلب از آنها درخواست مي شود كه براي خروج امضاء بدهند (در قبال توصيه پزشكي) “AMA” ولي الزامي نمي باشد.
پذيرش داوطلبانه Voluntary Admission
تحت اين عنوان هر شهروند با سن قانوني (مشروع) مي تواند كتباً (معمولاً روي يك فرم پذيرش استاندارد) درخواست پذيرش به بيمارستان خصوصي يا عمومي روانپزشكي را ارائه دهد. فرد موافقت مي كند كه درمان شود و از قوانين بيمارستان پيروي نمايد. افراد مي توانند بر مبناي تصميم شخصي يا توصيه خانواده يا يك متخصص بهداشتي درخواست كمك نمايند. در صورت شدت كسالت و عدم توانائي درخواست شخصي، بيمار اگر داوطلبانه در جستجوي كمك است،‌يكي از والدين يا قيم قانوني مي تواند درخواست پذيرش نمايد. در بيشتر ايالات كودكان كمتر از شانزده سال مي توانند پذيرش شوند بشرطي كه والدين آنها فرم درخواست را امضاء نمايند.
پذيرش داوطلبانه ارجح است زيرا شبيه به بستري شدن پزشكي است و اين نشان مي دهد كه فرد مشكلات زندگي را مي پذيرد و براي غلبه بر آنها در جستجوي كمك است و احتمالاً بطور فعال در پيدا كردن راه حل ها مشاركت مي كند. بيشتر بيماراني كه به واحدهاي خصوصي روانپزشكي بيمارستانهاي عمومي وارد مي شوند بطور داوطلبانه عمل مي كنند.
زماني كه به اين طريق پذيرفته شدند، بيمار همه حقوق مدني را حفظ مي كند از جمله حق رأي دادن، دارا بودن گواهينامه رانندگي و حق خريد و فروش دارائي، مديريت امور شخصي، داشتن دفتر كار، انجام يك حرفه و مشاركت در فعاليت هاي تجاري. اين تصور غلط است كه همه پذيرش هاي بيمارستان رواني،‌ مشمول محروميت از حقوق مدني مي شود. اگر چه پذيرش داوطلبانه خيلي مطلوب است،‌ولي هميشه ممكن نيست. بعضي مواقع بيمار ممكن است مورد آزار قرار گيرد، خودكشي كند يا براي خودش يا ديگران خطرناك باشد و حتي از دخالت هاي درماني خودداري كند، در اين موارد تعهدات غيرداوطلبانه ضروري است.
آيا بايد يك فرد رواني اجازه داشته باشد كه فرم داوطلبي پذيرش در بيمارستان را امضاء كند؟ اگر نه ، آيا همه بيماران داوطلب قبل از بستري شدن بايد مورد آزمايش صلاحيت رواني قرار گيرند؟
پذيرش غيرداوطلبانه (حكم توقيف- پذيرش الزامي)
Involuntary Admission (Commitment)
در اواخر دهة 1940 سازمان بهداشت جهاني (WHO) گزارش داد كه تقريباً 90% پذيرش ها